عرض سلام و ادب و احترام حضور پزشکان ارجمند، مسئولین محترم، میهمانان عزیز،

امروز، در این روز فرخنده، روزی که به نام سپیدپوشان صحنه سلامت، روز پزشک، نامگذاری شده است، گرد هم آمده‌ایم تا بار دیگر قدردان حضور، تلاش و فداکاری کسانی باشیم که شمع وجودشان را برای روشنایی مسیر سلامت جامعه می‌سوزانند. در تقویم زندگی ما، روزهای بسیاری برای یادبود و تقدیر وجود دارد، اما امروز، روزی است که به پاس جان‌فشانی کسانی که در آستانه رنج و درد، چون فرشتگان نجات، امید و حیات را هدیه می‌بخشند، جشن گرفته می‌شود.

این روز، نه تنها یک تاریخ، بلکه نمادی است از تعهد، دانش، ایثار و عشق؛ عشقی که در رگ‌های جاری است و وظیفه‌ای که بر دوش. در جهانی که گاه تاریکی ناآگاهی و بیماری سایه می‌افکند، شما، پزشکان گرامی، طلوع نور امید هستید؛ شعله‌ای که با دانش و مهربانی، تاریکی‌ها را می‌زداید و مسیر سلامت را روشن می‌سازد.

امروز، فرصتی است تا با صدایی بلند، از شما تشکر کنیم. از آن لبخندهای آرامش‌بخشی که بر لبان بیماران مضطرب می‌نشانید، از آن دست‌های توانایی که زخم‌ها را التیام می‌بخشند، از آن ذهن‌های پویایی که رازهای بیماری را کشف می‌کنند، و از آن قلب‌های مهربانی که دردهای انسان‌ها را درک می‌کنند. شما، فراتر از یک شغل، یک رسالت الهی را بر دوش دارید و این رسالت، ارزشمندترین گنجینه جامعه ماست..

شما، در هر کجای این سرزمین، در دورترین نقاط جغرافیایی و در شلوغ‌ترین مراکز درمانی، با ایثار، فداکاری و تعهد، گمنامانه خدمت می‌کنید. ساعت‌های طولانی کار، شب‌بیداری‌ها، دوری از خانواده، تحمل فشارهای روحی و روانی، تنها بخش کوچکی از زحمات شماست که غالباً در سکوت انجام می‌شود. این سکوت، فریاد رسا و پر صلابت تلاش شماست.

ما در اینجا، از تمام پزشکانی که در دوران سخت همه‌گیری کووید-۱۹، جان بر کف، در صف اول مبارزه با ویروس حاضر شدند و بسیاری از آنان، جان عزیز خود را در این راه فدا کردند، یاد می‌کنیم و روح بلندشان را گرامی می‌داریم. شما، قهرمانان بی‌نام و نشان دوران ما هستید.

از آن پزشکانی که در مناطق محروم، با امکانات اندک، اما با دلی سرشار از عشق، به مداوای بیماران مشغولند، سپاسگزاریم. از آن پزشکانی که در دل فجایع طبیعی، چون زلزله و سیل، در کنار مردم ایستادند و جان‌های رنجور را التیام بخشیدند، قدردانی می‌کنیم.